ΓΙΑ ΣΑΚΕΤΑ
Ο Υμηττός πληγώνεται από πολλά. Πυρκαγιές, εργοτάξια, εγκατάλειψη του δάσους, μπαζώματα, εκμετάλλευση του ως φτηνή γη για «κοινωφελείς» εγκαταστάσεις, χρήσεις από το στρατό, καταπατήσεις, διεκδικήσεις από εκκλησία, «νόμιμη» και παράνομη δόμηση. Υπεύθυνοι: κράτος, κυβερνήσεις, επιχειρηματικά και κατασκευαστικά συμφέροντα, εκκλησία, δήμοι, ΔΕΚΟ, βαρώνοι των ΜΜΕ, καταπατητές. Υπόστρωμα: η πολιτική της προσοδοφόρας «ανάπτυξης», η επικράτηση του ιδιωτικού συμφέροντος έναντι του συλλογικού και του άμεσου κέρδους έναντι του μακροπρόθεσμων συλλογικών αξιών, η αποθέωση του ατομικού βολέματος.
Μαζί με τις χρόνιες πληγές του Υμηττού, αυτή την περίοδο έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον αποκαλυπτικό συνδυασμό : πυρκαγιά, σχέδιο ΥΠΕΧΩΔΕ για νέο διάταγμα του καθεστώτος που διέπει την προστασία του Υμηττού, οικοδόμηση από το Υπουργείο Άμυνας μέσα στο στρατόπεδο της Αεροπορίας, Νέοι Αυτοκινητόδρομοι του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Το χαριστικό πλήγμα θα δοθεί με τα σχέδια για νέους αυτοκινητόδρομους και τη σήραγγα μέσα στον Υμηττό, που εξάγγειλε το ΥΠΕΧΩΔΕ. Δήθεν στο όνομα των κυκλοφοριακών αναγκών των κατοίκων, αλλά στην πραγματικότητα για την κερδοφορία των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων, αντί να προωθηθούν τα δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, επιβάλλεται το ξεκοίλιασμα του βουνού και η κοπή δεκάδων χιλιάδων δέντρων. Είναι τόση η πονηριά του ΥΠΕΧΩΔΕ που μαζί με τους μεγαλοκατασκευαστές-ιδιοκτήτες ΜΜΕ θέλουν να μας πείσουν ότι το έργο σέβεται και θα βοηθήσει το περιβάλλον. Από την άλλη δεν μπορούμε να μην τονίσουμε την υποκρισία όσων ξέρουν τι θα συμβεί και είτε σιωπούν, είτε προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν στρέφοντας την προσοχή σε άλλα περιβαλλοντικά θέματα, είτε εξαντλούν την περιβαλλοντική ευαισθησία τους με προτάσεις για καλύτερες χαράξεις των δρόμων. Η υλοποίησή του έργου προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες στο δάσος, το πράσινο και την πανίδα του βουνού. Δεν κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε, γιατί έχουμε υποχρέωση απέναντι στις επόμενες γενιές να κινητοποιηθούμε και να μην επιτρέψουμε να προχωρήσουν τα σχέδια τους, που αντιμετωπίζουν τον Υμηττό και κάθε ελεύθερο δημόσιοι χώρο ως νέο τομέα εκμετάλλευσης, που θυσιάζουν τη φύση στην αγορά και στην κερδοφορία του κεφαλαίου.
1/9/2009
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
